نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای معماری، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران

2 دانشیار معماری، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران

3 استادیار معماری، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران

4 دانشیار جامعه‌شناسی، گروه مطالعات فرهنگی، پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی، تهران، ایران

چکیده

خانۀ امروزی با خانۀ سنتی یا پیشاصنعتی، تفاوت‌‏های چشمگیری دارد. عوامل پرشماری در تغییرات خانه دخیل بوده‌‏اند، اما هیچ‏‌یک از آن‌ها به‌اندازۀ ورود فناوری‏‌ها بر خانه و فضاهای خانگی ‏تأثیرگذار نبوده‌اند. هدف پژوهش حاضر، واکاوی فرایند پیوند و همنشینی خانه‏‌های ایرانی و دستگاه‌‏های رسانه‌‏ای و تأثیرات متقابل آن‏ها بر یکدیگر است. در این مقاله، تلاش کرده‌ایم تا فارغ از وجه محتوایی رسانه‏‌ها ــ‌که اغلب موردتوجه قرار می‏‌گیرد‌ــ با تمرکز بر فرهنگ مادی دستگاه‏‌های رسانه‌‏ای و به‌ویژه تلویزیون، فرایند هم‌زمان خانگی‏ شدن دستگاه‌‏های رسانه‏‌ای و رسانه‏‌ای شدن خانه‏‌ها در ایران را بررسی کنیم. یافته‌‏های این پژوهش نشان می‌‏دهد که دستگاه‌‏های رسانه‌‏ای در هنگام ورود به ‏درون خانه‌‏های ایرانی و در روند خانگی شدن، با مقاومت‏‌هایی از درون و بیرون روبه‌رو بوده‌‏اند. ویژگی مشترک این مقاومت‌‏ها، با وجود خاستگاه متفاوتشان، ایدئولوژیک بودن آن‏هاست. همچنین، برپایۀ یافته‌های پژوهش، فرایندی از رسانه‌‏ای‌شدن خانه در ایران قابل‌تشخیص است که با ورود رادیو و به‌‏تبع آن، برق، به ‏درون خانه‌‏ها‏ی ایرانی آغاز شده و به‌‏تدریج، امروزه به‏‌سوی هوشمندسازی روزافزون خانه درحال حرکت است. با حرکت در این مسیر، خانه خود به یک شبه‌رسانه تبدیل می‌‏شود؛ رسانه‌‏ای که با ارتباط و پیوند با خانه‏‌های دیگر، محله‌ها، و شهرهای هوشمند، درحال حرکت به‏‌سوی «خانۀ متصل» است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

CAPTCHA Image